Дата: 2016-02-23
На?ша:
Нико? ва оила яке аз му?имтарин ?аб?а?ову тараф?ои а?ло? мебошад, ки он муносибат?ои зану шав?ари ва хешу табориро дар бар мегирад.
Ма?оми нико? ва оила дар ?аёти ?амъият шакл?ои таърихии он?о, бо шароити и?тисодии ?амъият, сохтори муносибат?ои ?амъият? ва инкишофи тамадуни ?амъият? ва боз бо маданият муайян карда мешуд.
Пайдоиши оила зу?уроти таърихиву табиист. Таърихи инсоният ду шакли оиларо медонад: полигам? (гуру??) ва моногам? (якканико??).
Пас аз ?алабаи ин?илоби октябр, ва?те шароити нави таърихи-сотсиализм пайдо мешавад, асос?ои и?тисод?, а?ло?ию ?у?у?? ва муносибати аъзоёни оила ба тартиб дароварда мешаванд ва табиати оила ба кулли та?йир дода мешавад. Акнун манбаи асосии фаъолияти оиларо даромади ме?натии аъзоёни он ташкил меди?ад. Сарват?ои ме?натии оила мувофи?и талаботи аъзоёни он та?сим мешавад. Дар айни ?ол аз он барои аъзоёни ?обили ме?нат набудаи оила ?исса ?удо карда мешавад. Аз тарафи ?амъият ба зимма гирифтани парастории ?аматарафаи кўдакон, пиронсолон ва маъюбон кору тафтиши оиларо сабук мегардонад. Муста?илияти и?тисодии аъзоёни оила баробарии комилии байни зану шав?ар, ?авонон ва пирон, падару модарон ва фарзандон оварда мерасонад. Фаро?ам овардани чунин шароит ба ма?ви ?уруфот?ои оилав? мусоидат мекунад. Аъзоёни оила?ои муста?ил дар кўшиши онанд, ки мушкилот?ои ?аррўзинаи ?удро бе мудохилаи касони бегона як?оя ?ал намоянд.
Мав?удияти фар?ияти и?тимо? инчунин гуногунии дара?аи маданиятнок? ва маънавии аъзоёни ?амъият боиси нобарории тарбияи насли наврас дар оила?о мегардад.
Дар замони ?озира муносибат?ои оилавию нико?иро давлат танзим мекунад. Оила дар пано?и давлат аст. Давлат дар ?а??и оиларо бо ро?и барпо намудан ва зиёд кардани муассиса?о, ташкилот?ои бачагона ва такмил додани хизмати маиш?, ёрдампулию мададрасон? ?амхор? мекунад. ?аёти ?амъият ва оила ба ?ам хеле вобастаанд. Бинобар он, сохтмони ?амъияти мутара??? аз дигаргунсозии оила, яъне муста?кам гардонидани он аз ?ар ?и?ат сар мешавад, зеро оила ячейкаи ?амъият мебошад.
Ахло? ва оила чиз?ои ба ?ам зич ало?аманданд. Оила нафа?ат хушбахт? ё бадбахтии шахс? аст. Оиладори вазифаи ?амъиятии инсон аст, зеро оила аввалин ячейкаи ?амъият аст. Кор?ои дигари оянда аз он вобастаанд. Дар он насли оянда камолу тарбия меёбад ва чун одам дар инти?оби дилдодаи ?уд дар из?ори э?соси ?уд со?ибихтиер аст, пас вазифадор аст, ки риштаи ?аёти ?удро бо каси дигар бошуурона пайваста, ?амчунин бошуурона ба вазифаи со?иби оила – ?амсар, падар, модар – ба вазифаи гра?дан? муносибат кунад. ?е? касро ба нико? шудан ма?бур намекунанд. Аммо ?ар кас, ки нико? шуд, бояд ба итоати ?онуни нико? ма?бур карда шавад. Асос?ои маънавии оила аз ч? борат аст? Барои оила барпо кардан му?аббатро пойдор кардан ва то охир поймол накарда, идома додан ч? бояд кард? Оила барпо кардан яке аз масъала?ои му?ими ?аёт аст ва бисёр ?и?ат?ои ?аёти инсон ба ?алли ?амин масъала вобаста аст. ?авони тан?о о?ози му?аббат аст, чунон ки суб? о?ози рўз аст. Аксар ва?т о?ози му?аббат осон нест, аммо онро давом додан, ?исси пайдошударо пос дошта, дар давоми ?аёти оилав? ва мушкили?ои он э?тиёт кардан боз ?ам мушкилтар аст. Одатан ?амаи мушкили?ою душвори?ои пас аз барпо шудани оила сар мезанад. Зарур аст, ки ?авонон пеш аз а?ди нико? бояд чунин ?и?атро ?уб муло?иза кунанд. Му?аббат тан?о дар оила камолоту нафосати ?а?и?ии маънав? пайдо мекунад. Му?аббат ма?бур мекунад, ки одамон якдигарро бе?тару алвотар донанд. Ин хуб ва ?ам бад аст. Хуб аст, агар ин ба бе?тар шудани одам сабаб гардад. Бад аст, агар симои тасаввуршуда ба шахси ?а?и?? мувофи? наояд, зеро ин боиси дилхунук? мешавад. Дахолати дигарон аксаран му?аббатро барбод меди?ад. Муста?кам кардани муста?илияти и?тисод? ва баробар?у?у?ии и?тимоии занон барои барпо кардани оилаи хушбахт торафт бештару бе?тар шарту шароит му?айё кард. ?амаи ин дар муносибат?ои нико?и оилав? «таносуби» аз як тараф носози?ои психолог? аз тарафи дигар мунокишаю мо?арои психологиро меафзояд. Чунин озору ран?иш?ое, ки дар оила?ои замони пеш ба эътибор гирифта намешуданд, мо?арову ихтилоф?ое, ки хеле осон ?ал карда мешуданд, дар оилаи муосир яке аз масъала?ои асоси шудаанд ва ба ягонагии оила як зайл та?дид мекунанд. Ва одам ?ар ?адар нозуктабъ ва э?соси вай ?ар ?адар таъсирнопазир шавад, ин мо?арою ихтилоф?ои психолог? барои пойдорию тифо?ии оила ?амон ?адар хавфи калон дорад.
Бе?будию осудагии оила ва тарбияи дурусти фарзанд аз му?ити оила ва аз он вобаста аст, ки падару модар ба ?амдигар, ба падару модарони ?уд ч? гуна муносибат доранд ва ?оказо.
Тарбия карда ба воя расонидани фарзанд вазифаи падару модарон дар назди ватан, дар назди ?ал? мебошад ва бахту саодати шахс?, ки албатта ?ар як ?авон ва духтар барои он кўшиш мекунад, шарти и?рои бе?тарини ин вазифа мебошад, ки он вазифа дар назди ?уд, дар назди ояндаи худ аст.
?амаи ин гуфта?о имкон меди?анд тасди? кунем, ки барои бахту саодати оила маданияти баланди умум?, маданияти э?сос лозим, ?амчунин ?исси олии вазифашинос?, барои бахту саодати одам? ва дар назди ?амъият масъулият ?ис кардан му?им аст.
Вазифаи оила, педагог?о, восита?ои ахбори умум аз он иборат аст, ки дар ру?и хислат?ои олии маънави покви?донии некукор?, ?амхорию зиндадил?, ?исси вазифашиносию масъулият тарбия кардани ?авононро риво? ди?анд. ?авонон ба нико? бояд натан?о аз ?и?ати маънав?, балки аз ?и?ати ру?? низ тайёр бошанд: дар ин масъала дониши махсусро аз бар кунанд, зеро он?о минбаъд бо кори ни?оят мушкилу масъулиятнок – бо тарбияи насли наврас маш?ул мешаванд. ?айр аз ин ?авонон пешаки бояд донанд ва ба он омодаю тайёр бошанд, ки а?ди нико? тан?о шодмонии му?аббати зану шў? ва фарзанддор? нест, балки он мушкили?ои ?а?и?ии зиндаг?, ташвишу тараддуд?о ?ам дорад, то ин ки мавриди дучор шудан бо душвори?о худро ночору ногувор ?ис накунанд. Албатта, дар заминаи фар?ияти зав?у одат ва а?ида?о ба ин ё он андоза ба?су муно?иша ногузир аст. Бинобар ?амин ?ам мо таъкид мекунем, ки камолоти э?сос? ва мадан? хеле му?им аст. Зеро он мадад мерасонад, ки кас ?амдигарро фа?мад, пурто?ат бошад, агар тавофут ?идд? набошад, гузашт кунад ё баръакс дар собит кардани масъалаи асоси ни?оят ?алимона рафтор кунад. Чунин рафтор хеле му?им аст. Дар акси ?ол ?ар ?ел, ?атто ночизтарин ихтилоф метавонад ба ?анг?ол ва ихтилофи доими табдил ёбад ва о?ибат байни зану шав?ар ба ?ои му?аббат ва интизории саодат ба ?ар ба?онаи са?лу бе?уда хашму ?азаб кардан одат шуда мемонад ва он?о аз ?амдигар дилхунук мешаванд. Набояд фаромўш кард, ки ?атто му?аббати бепоёнро ?ам э?тиёт кардан, ташкил карда тавонистан зарур аст.
Зиндаг?, эй зиндадил, дони к? чист,
Иш?и якбин дар тамошои дуист.
Марду зан вобастаи якдигаранд,
Коиноти шав?ро муратгаранд.
Зан нига?дорандаи кори ?аёт,
Фитрати ё лав?и асрори ?аёт.
Арзи мо аз ар?манди?ои ё
Мо ?ама аз на?шбанди?ои ё.
Му?аммад И?бол
Зиндагии шоиста ва лои?и инсон иборат аз гузаронидани умри инсон дар ороми осудаг?, сул?у амони?, ро?ату фаро?ат аст. Умри инсон ?аргиз дар ?ое бе?аракат намонда, балки доимо дар ?аракат аст. Ни?оят ?азор афсўс ба о?ир мерасад. Мутаассифона, умри гузаштаро ба воситаи ба сарф расонидани тамоми молу мулки дунё ва дороии он пас гардонидан ?айриимкон аст. Пас, лозим аст, ки ин умри ?ело каму куто?и инсон ба ?адри имкон дар ?уши, ором? ва осудаг? гузаронида шавад.
Бахусус, инсони боа?лу заковат дар кўшиши он аст, ки умри ?удро дар оилаи муста?кам хушбахтона гузаронад.
Оила санги бано? ?ар ?омеаи бузурги инсонист ва дар исте?коми равобити и?тимо? ва рушду камоли яке аз аъзо?ои ?омеа на?ши бунёд? дорад. Талош дар ?и?ати устуворсозии равобити ?онаводаг? барои саломати ахло?? ва саодати умумии фаро?ам меоварад.
Аз ин ли?оз, дар ро?и гузаронидани зиндагии шоиста ва лои? ба ?адри имкон саъю кўшиш бояд кард. И?рои ин вазифа ва ?арзи му?аддас дар навбати аввал ба ў?даи зан аст. Дар ?араёни ?аёти муштарак бо шав?ар дар ором?, рафо?ат, самимият ва дўсти зиндаг? кардан зан ма?оми хоса дорад.
Та?риба?ои зиндаг? бор?о нишон доданд, ки одоб, хуша?ло?? ва хушфеълии зан аксар ва?т ба шав?ар таъсири мусбат мерасонад ва ў бо мурури замон дорои ?амингуна ?ислат?о ва сифат?ои хуб мегардад.
Агар дар оила дар байни зану шав?ар рафо?ат, самимият ва ?урмати якдигар? ву?уд надошта бошад, он го? пеши ?ар дуи он?о ?асрату надомат, мушкилоти зиёд ва маша??ат пеш меояд. Дар нати?а дар хонавода лаззати зиндаг?, ро?ату фаро?ат, ором ва му?аббат аз байн рафта, дар оила душмани, адоват, бадбинии яке ба дигаре ба ву?уд меояд мутаассифона ором?, ро?ату фаро?ати фарзандон низ аз байн меравад. Дар охир, кор?ои но?уя ва нохуш ба миён ?о?ад омад.
Вайроншавии оила пеш аз ?ама дар ахло?и фарзандон инъикос меёбад, зеро он?о зери тарбияи дутарафа мегарданд. Ин ?одиса бошад, дар ?аёти ояндаи он?о на?ши бадро мебозад. Бештар, чунин ?одиса?оро дар оила?ое пай бурдан мумкин аст, ки яке аз волидон, ё ?ар дуи он?о, майпарарст, дузд, авбош бошанд.
Оила кори хеле му?им, хеле масъулиятноки одам аст. Оила ?аётро пуру паймонтар карда, хушбахт? меорад. Вале ?ар як оила, хусусан дар ?аети ?амъият, пеш аз ?ама масъалаи бузургест, ки а?амияти давлати дорад.
А.С.Макаренко
Бидуни ме?нати бомаън?, бидуни ме?нати ?идд?, хушбахтии оилав? аз хаёлоти иш?боз? дида чизи дигаре нест.
К.Д.Ушинский
?е? кас ба нико? ма?бур кунонида намешавад, аммо ?ар кас, модом ки нико? шуд, ба ?онун?ои нико? бояд ма?буран итоат кунонида шавад.
Карл Маркс
Fамхор? дар бораи оила, ки дар он манфиат?ои ?амъияти ва шахсии гра?данин?о пайваст мешавад, яке аз вазифа?ои му?имтарини давлат мебошад.
Он касе, ки барои боигар? хонадор мешавад, озодии худро мефурўшад.
Герберт
Баъзе одамон ба худ зани нодонро бо ма?сади аз болои он?о сарвари кардан интихоб мекунанд, вале доимо хатог? мекунанд.
Самуэл Д?онсон
Нико? бисёр ?амгин? меорад, вале бенико?? ягон хурсанд? намеоварад.
Самуэл Д?онсон
Оила организми и?тимо? аст. Дар он шахс давом додани насли хеш, ба воя расонидани одам ва тарбияи онро амал? мегардонад. Оила аз олами мураккаби хислат?ои инсон?, такдир?о, муносибати байни?амдигарии аъзоёни он иборат аст.
Нико? асоси ?у?у?ии оила буда, дар байни аъзоени як оила масъуилият ва ма?бурият?ои оилав? ва ?амъиятро муайян менамояд.
Функсия?ои оила:
Дар бораи ахло?и оиладор? ниёгонамон дар осори хеш чунин зикр намудааннд, аз ?умла: Насриддини Тус? дар осораш «Ахло?и Носир?» оиди пайдоиши оила ва муносибати занушав?ари сухан гуфта, сабаби пайдоиши оиларо дар зарурияти таъмини маош, му?офизаткунии молу мулк ва бардавомии насли башар ?устааст. Пос доштани хотири ку?ансолон, .падару модар, таъмини хуш?олии зан ва адолату шав?ат нисбат ба ў ?и?ат?ои пеш?адами таълимоти муаллифро нишон меди?ад.
Агар наврасонро пешак? бо асос?ои муносибат?ои зичтарини дилбастаг?, дуст?, оилав? шинос кунем, умед бастан мумкин аст, ки ин дара?аи низоънокиро камтар карда, имконияти якдигарфа?м? ва ?амкориро осонтар намоем. Албатта, ягон олими хирадмандтарин оид ба бахт дастури ами?е дода наметавонад, ки ба ?амаю ?ар кас мувофи? ояд. Бесабаб нест, ки мегуянд: иш?у му?аббат, оила ва ви?дон, офаридани худ – намуди махсуси э?одкорист. Ма?з оила албатта агар ба ин та?риба бошуурона ва бомасъулият рафтор карда шавад, та?рибаи универсалии муносибат?ои инсон? меди?ад. Барои хушбахтии худ ва ба кадри имкон хушбахт гардонидани наздикон, хешу а?рабо, агар васеъ гирем, барои хушбахт кардани ?амаи он?ое, ки дар ?аёт мо бо он?о хо? нохо? кордор мешавем, ч? бояд кард. Вале пеш аз ин, равшан кардан лозим аст, ки мо та?ти калимаи «бахт» чиро мефа?мем.
Бахт – ин дар нати?аи ?аракати инсон? ба даст овардани талабот?ои маънав?, и?тимо? ва ноил гаштан ба ма?сади шахс? ва ?амъият? мебошад.
Бахт – зиндаг? кардан ва мубориза бурдан.
Бахт – ин барои дунё ?авоб додан.
Бахт – ин бовари ба ояндаи неки одамон.
Бахт – ин ба пурраг? ба?о додан ба ?аёту фаъолияти хеш мебошад.
Дар лу?ати фалсафав? таърифи оила мухтасар баён ёфтааст: оила ячейка, гуру?и хурди и?тимоии ?амъият? аст, ки ба иттифо?и занушав?ари ва ало?аи хешованд?, яъне ба муносибат?ои бисёрсо?аи байни занушав?ар?, волидону фарзандон, бародарону хо?арон ва дигар хешовандони як?оя исти?оматкунандаи дорои хо?агии умум? асос меёбад. Дар ин таърифи оила, муносибати аъзоёни оила ба навбати аввал, хо?агидор? ба навбати дуюм гузошта шудааст, гарчанд он?о бо ?ам зич ало?аманданд.
Агар фикри баъзе ?авонони ба нико? дарояндаро фа?мидан? бошем, аксар ва?т маълум мешавад, ки он?о ба а?ди нико? равон шуда, ба фардои худ назар нааф?андаанд. Он?о ма?сад?ои гуногун доранд, воситаи ба даст овардани ин ма?сад?о ?амсар? аст.
Яке аз вазифа?ои оила мисли вазифаи шахс? ало?ида мебошад: муайян кардани фикри бе?тарини ?ар як аъзои оила ва худи кас, риво? додану боманфиат гузаштани он. Такрори тамоми мо?ияти ?аёт ва бе?тар намудани он ма?сади умум? ва имти?они ?аёт? як?ояи зану шав?ар мебошад. Ва табиист, ки пурра ба амал баровардани он тан?о дар сурати мав?удияти фарзандон имконпазир аст.
Нико? зинаи аввалини барпо намудани оила аст. Ин муносибат байни ду нафар мебошад, ки ба якдигар нигаронида шудааст. Муносибати оилавии зану мард тан?о баробари ба дунё омадани фарзанд ?а?и?? мегардад. Зану мард тан?о дар ?араёни ?аёту ме?нат ва ?амхории як?ояи дарозмуддат ба такрори пурраю ?ама?онибаи худ, мо?ияти ботинии худ дар фарзанд умед баста метавонад. ?адру ?имати асосии оила ?ам?унин щахси ало?ида, бартараф кардани монеа?ои берун? ва дохилии бо ?ам пайвастани майлу хо?иши ?амаи аъзоенаш, имконияту вазифа?ои он?о мебошад.
Рўз?ои озмоишии вазнинтаре низ ?аст, ки ба сари зану шав?ари ?авон меафтанд ва он?оро ба ?аёти номуташаккил норасоии пул, ноў?дабароии ?о?агидор? му?оиса кардан мумкин нест. Афсўс, ба имти?он бисёр ?уфт?ои ?авон тоб оварда наметавонанд.
Аксар ва?т муносибат?ои байни зану шав?арро, ки ба ?ам чандон дўст набуда, тез-тез ?ан?ол мекунанду, вале аз якдигар ?удо зиндаг? карда наметавонанд, ?амин э?соси шар?нопазир ва ?атто нофа?мо пин?он медорад.
Пеш аз ?ама барои худ ани? кардан лозим аст, ки мо??ои аввалини ?аёти ширини занушав?ар?, ки ?ануз тамкин, шармгинии табии ву?уд дорад, ва?ти бе?тарини ?осил кардани «рефлекс?ои муносибат?ои оилав?» мебошанд. Зану шав?ар ?уфтест, ки бори гарони зиндагиро мекашад. Як ва?т?о дар бораи зарурати баргаштан ба та?симоти анъанавии на?ш?о дар оила сухан мерафт: шав?ар саробон, нонеб, ?имоятгари а?ли оила, зан – со?иб?она, тарбиятгари насл мегуфтанд.. Ба назари баъзе одамон ?авон? аз вазъияти ?а?и?ии замони гузашта бехабар чунин менамуд, ки а?ибрав? ?амаи масъала?ои муносибат?ои ?анг?олии байни зану шав?арони ?озираро ?ал менамояд.
Мо барои он зода мешавем ва зиндаг? мекунем, ки авлоди худро а?аллан каме такмил ди?ем ва ба идеали инсон камтар наздик кунем.
Дар зиндаг? бо бовар? умр ба сар бурдани зану шав?ар омили асосиест, зеро бовар? ва эътимод решаи вафо буда, на?ли бовафо? аз ?амин реша об мегирад, сабзу пурбор мешавадд, ба камол мерасад. Нобовар? ва беэътимоди ме?ри дил ва сафои манзилро аз байн мебарад.
Ба а?идаи Ибни Сино, ва?те ки инсон хонаю манзил сохта, барои рўзгор молро захира кард, ба каси хар?кунандаи он низ мў?то? мегардад. Ин кас зану фарзанд аст. Ибни Сино дар рисолаи «Тадбири манзил» нико?у оиларо тадки? намуда, ма?ому мартабаи он?о, алахусус, занро дар ?аёти ?амъият? собит кардааст. Ба ?авли ў, зан шарики шоиста ва некўи мард буда, дар ташаккули оила тарбияи фарзандон са?ми арзанда мегузорад.
Сино ба зан ?афтда? сифатро нисбат додаст, ки дар байни он?о ?ои аз ?ама асосиро диндори не, балки хирадмандии занон иш?ол мекунад. Шайхурраис занро аз бе?тарин офарида?ои Худо дониста, таълим додааст, ки агар зан о?ил бошад, о?озу ан?оми корашро тааммул мекунад ва ба кор?ои шав?араш ёрии амал? мерасонад. Ба андешаи Сино зан бо ?усну латофат ва а?лу фаросати худ сазовори та?сину та?дири мард аст. Вай натан?о зебои?ои дунёро та?ассум кардааст, балки манбаи беинти?ои зебо? низ шуморидааст. Ибни Сино занро рафи?и мард дониста, ба ?уз хирадманд? боз чанд хислати дигарро ба ў нисбат додаст, ки дар байни он?о бошарм?, фурутан?, садо?ат, таваллуд карда тавонистан ва ?айра?о ?аст. Ба а?идаи Ибни Сино зани ?а?и?? шав?ари худро дўст медорад ва ?амеша дар хусуси му?аббати ў фикр мекунад. Мутафаккир зан?ои бешарму ?аёро тан?ид намуда, собит кардааст, ки зани беиш?у вафо эътибори оиларо ба нест? бурда, аз бовар? ва му?аббати шав?ар ма?рум мегардад. Ибни Сино муносибати марду занро та??и? карда, дар бораи иш? низ сухан ронда, таъкид кардааст, ки иш?и инсон? бе?тарин ва асоситарин иш?и олами модд? буда, нисбат ба он э?тиром варзидани ?ар як инсон комилан шарт ва зарур мебошад. Ба гуфти ў, оши?он бояд якдигарро ?урмат карда, ягонаги ва мутта?идии худро вайрон накунанд. Ў инчунин ?айд кардааст, ки асоси иш?ро садо?ат ташкил меди?ад. ?ар ?адар одамон соди? бошанд, ?амон ?адар хушбахт хо?анд шуд, вале агар ба ?ои садо?ат хиёнату бевафои ?укмрон гардад, иш? пойдор намемонад. Агар иш? бар?ам хурад, зиндагии инсон фасоду ?асод мешавад. Зеро мувофи?и таълимоти Ибни Сино асоси мав?удияти инсон иш? аст. Вале дар ?аёт баъзан хиёнату бевафо? низ ба амал меоянд, ки ба кашмакашу бадбахти?ои зиёд боис мешавад.
Ба а?идаи Сино мард пеш аз ?ама раиси оила ва хонавода аст. Аз ин ва?? ў ба воситаи ахло?и худ ба оила таъсир мерасонад. Ибни Сино ма?ому мартабаи мардро дар ташаккули оила та?лил намуда, вазифа?ои ўро ани? намудааст, ки дар сурати ба амал тадби? шуданашон обрўю эътибори ў дар ?амъияту оила баланд хо?ад гашт. Ин вазифа?о аз ин?о иборатанд:
Ба а?идаи Сино а?ло?и занон меъёр дорад, ки он ба иззату ?урмати мардон низ вобастааст. Агар мард занашро ?урмат кунад, у ?ам шав?арашро э?тиром мекунад. Аз ?амин ва??, зан дар шароит?ои зерин мардро ?урмат ?о?ад кард:
Ибни Сино э?тироми зану шав?арро ба э?тироми якдигарии он?о низ марбут донистааст. Ба фикри ў, зирак?, вазнин? ва фурутан? аз ?ислат?ои неку? занон аст. Зан бояд кору кирдори худро хуб андешад, андаки шав?арашро ба воситаи сарфа?у? зиёд кунад, ?ангу губори ?узнро аз дили шав?араш ба воситаи ахло?и неку забони ширин пок кунад ва ?укми шав?арашро бо лутфи мадорон тасалло ди?ад.
Агар зан беа?л, сабукпо ва бему?аббат бошад, ба шав?ар хиёнат мекунад. Он го? дар оила ба ?ои му?аббати пок, нангу расво?, хор? ва бадбахт? ?оким мегардад. Ибни Сино аз ин рў натан?о аз зан, балки аз мард ?ам иш?у вафо талаб намуда, таъкид кардааст, ки ба муста?камии оила зану шав?ар ?авобгаранд.
Агар ду ёр? мувофи? ду дил яке созанд,
Фалак ба як тани тан?о ч? метавон кард?
Муттаассифона, арўсони имрўза дар кушиши онанд, ки ало?ида аз хушдоман ва а?ли оилаи домод зиндаг? кунанд. Он?о аз иззату хизмат кардан ба оилаи нави худ саркаш? мекунанд, ки ин низ боиси дилхунукии хешу табори домод мешавад. Зани шав?арашро самимона дўст медошта албатта хешу акрабои шав?арашро э?тиром намуда, ?амеша барои хуш?олию хурсандии он?о хизмати худро даре? намедорад. Таассуби бемаън?, бемав?еъ ва бемарвиди зан бар сари ?арду (зану шав?ар) санги ?улфат ва ташвиш мезанад ва боиси дар хонадон барангехта шудани шуру ?ав?о мегардад. ?ануз баъзе зан?о ?ам ёфт мешаванд, ки аз сабукфикр? ва таассубу таклидкуни?о хушку хол? нестанд «чаро фалони ин тавр будаасту ман аз ки кам ?астам, ман аз дигарон ч? ками дорам, не ман ?ам….» гўён овоз баланд мекунанд, ки ин кори хуб нест. Баръакс, барои ба амал овардани ин ё он матлаб ситодгари намуд ва ба имконияту шароити хонадон ниго? карда, ?адам пеш гузошт.
Хулоса, оилае, ки пояаш ба му?аббат асос ёфтааст, оилаи хушбахт аст. Дар мазраи диле, ки му?аббат парварида мешавад, гули вафо, устувор?, матонат ва фазилат?ои неки инсони бояд шукуфон бошад Иш? одамро дар ро?и мурод пухтаву мубориз мегардонад. Дар чунин оила?о фарзандони неку хуш рафтор, ме?натдўсту ме?рубон ба воя мерасанд. Ме?ру му?аббате, ки ?амсарон ба фарзандонашон мебахшанд, дар оянда, дар насл?ои минбаъдаи он?о низ бо?? мемонад.
Просмотр: 9429
Музыка способна оказывать известное воздействие на этическую сторону души; и раз музыка обладает такими свойствами, то, очевидно, она должна быть включена в число предметов воспитания молодежи.
© 2020 DURAHSHON.TJ. All rights reserved