Дата: 2017-03-14
Дар ибтидо насрониён китоби ягонаи му?аддаси худро надоштанд Тавроту Ин?ил?ои сершуморе ?ор? буданд ва ?ар як ?амоаи насрония бо ихтиёри худ ин ё он китобро му?аддас медонистанд, ки ин ?олат ба ягонагии дини насрония мусоидат наменамуд. Дар назди ро?барияти дини насрон? вазифаи тартиб додани рўихати китоб?ои ягонаи му?аддас меистод. Император Константин ба?су мунозираи беохир ва муборизаи байни?амдигарии рў?ониёни насрон?, ки он ба сиёсати давлат зарар мерасонд, дилтанг шуда, ба ус?уф?о фармон дод, ки ин корро тезонанд. Вале тан?о баъд аз 26 соли вафоти Константин соли 363 дар ан?умани Лаодикиягии насрониён рўихати китоб?ои му?аддас тартиб дода шуд. Вале рўихати пурраи китоб?ои му?аддаси а?ди ?адид тан?о соли 419 дар ан?умани Карфагении насрониён тасди? гардид.
Китоб?ое, ки ба ?айъати «А?ди ?адид» дохил шуданд аз ин асар?о иборат буданд: Ча?ор Ин?ил («Ин?или Матто», «Ин?или Мар?ус», «Ин?или Лу?о», «Ин?или Ю?анно»), «Корномаи ?аввориён», 21 пай?оми ?аввориён ва «Ва?йи Ю?анно» мебошад.
Тадри?ан равия?о ва мактаб?ои насрония ба ташаккулёб? сар мекунанд. Теолог?ои насрон? барои асоснок намудани а?ида?ои худ аз манти?, фалсафа ва илм?ои дуняв? васеъ истифода мебурданд. На?ши асосиро дар ташаккулёби ва инкишофи теологияи насрония мактаб?ои теологии Искандария ва Антиохия бозиданд.
Мактаби Искандарияг?, ки намояндагони асосиаш Климент (ваф. с 216), Ориген (185—254), Афанасий (293—373) ва дигарон буданд дар тавсифи ма?озии китоб?ои му?аддаси насрониён маш?ур шуданд. Он?о барои исботи фикри худ ва ?имояи а?идаи худ аз ?оя?о ва метод?ои фалсаф?, хусусан аз метод?ои равия?ои афлотуния ва навафлотуния васеъ истифода мебурданд.
Мактаби Антиох?, ки намояндагонаш Лукиан (220—312), Кирилли Иерусалим? (315—386) ва дигарон буданд барои исботи а?ида?ояшон аз манти?и Арасту, услуб?ои таърих? ва тафсири забонии (грамматикии) матн?ои китоб?ои му?аддас васеъ истифода мебурданд. Ба?су мунозира ва мубодилаи афкори байни ин равия?о ба инкишофи теологияи насрония мусоидат мекарданд. Догматикаи насрония дар аср?ои IV-VI ташаккул ёфт. Дастур?ои он дар ан?уман?ои насрониён тасди? карда мешуданд.
Ягон догмати (нукта?ои асосии ягон таълимот) насрония якбора ва пурра ба ву?уд наомадааст, ?атто ва?те, ки догмат?ои асос? дар ан?уман?ои олами насрониён тасди? шуда, эътирофи он барои ?амаи насрониён ?атм? шуда бошад ?ам, ба?су мунозира?о дар гирди ин ё он масъалаи асосии таълимоти насрония ?аргиз хомўш намешуд. Мубориза асосан дар атрофи се таълимоти асосии насрония: во?идию сегонагии (се симо; таслис) Худо, та?ассуми Худо ва ?уброни гуно??о бурда мешуд.
Соли 325 ан?умани якуми умумиоламии насрония дар зери ро?барии император Константин гузаронида шуд. Масъалаи асосии он ба?с бо сарвари рў?ониёни Искандария Арий (256-336) буд, ки ў даъво мекард, ки Худо Писар бо Худо Падар якмо?ията ва баробар нест (яъне нимхудост, Худои пурра нест). Ан?умани Нике? таълимоти Арийро ма?кум намуда, ну?таи назари Афанасии Искандариягиро (293—373) ?абул ва тасди? кард. Вале бо ?амин ба?с ба охир нарасид, тан?о дар ан?умани дуюми умумиоламии Константинополии насрониён дар зери фишори император Феодосий и н догмат ?абул карда шуд. Тиб?и таълимоти насрония, ки дар ?амин ан?уман тасди? шудааст Худо якто буда, дар се симо (Падар, Писар ва Рў?ул?удс) зо?ир мешавад. Ин тасаввуротро дар диншиносии ислом? таслис меноманд. Маънои таслис се че?раи як андом (се дар ягонаг? аст). Мувофи?и таълимоти насрония дар табиати Худо се симои азал? ву?уд дорад, ки чун се че?раи бародар зо?ир мешавад. Худо дар мо?ияти худ ягона аст, агарчанде, ки дар че?ра сегона аст. Худо рў?и беаввалу охир, та?йирнаёбанда дар мо?ияти худ; ?укумат, ?удрат, адл, неъмат, му?аббат ва ?а?и?ат мебошад. Дар насрония таълимот оиди Исои Масе? як ?исми асосии таълимот оиди Худо аст, Ў номи худо?, сифати худо?, аъмоли худои дорад. Чун номи Ў дар шафати Худо Падар аст ба Ў насрониён са?да карданд. Дар баробари ин насрониён ба инсонияти Исо низ эъти?од доранд, чунки Ў дорои номи инсон?, дорои ?исми инсон?, дорои э?соси инсон? мебошад. ?амчунин догмаи дини насрон? дар бораи чигунагии марги Ў, э?ёи Ў, ба осмон рафтани Ў ва бозгашти Ўро низ дар бар мегирад.
Дар ?амин ан?умани дуюми Константинопол? «Рамзи Эъти?од» (каломи ша?одати) насрониён ?абул карда шуд.
Соли 451 дар ан?умани чоруми умумиоламии Халкидонии насрониён таълимот?о оиди кафорати гуно??о ва та?ассуми Худо дида баромада шуд. Насрониёни равияи монофизит? (яктабиат?) таълимоте ба ву?уд оварданд, ки дар Исо мо?ияти худованд? мо?ияти инсониашро пахш кардааст ва дар симои Исо на Одамхудо балки тан?о Худоро медиданд. Ан?умани Халкидон? монофизит?оро ма?кум намуд, император Маркиан ?онун баровард, ки ?ар касе, ки ин догматро ?абул надорад ба ?азо?ои сахт ма?кум карда мешавад. ?амин тари?а масъалаи та?ассуми Худо дар насрония, ?ал карда шуд.
Объект?ои парастиши дини насрон? низ дар нати?аи ба?су мунозира ва мухолифат?ои зиёде тасди? мешуд. Дар аср?ои аввали пайдоиши дини насрон? калисо кашидани расми одамони му?аддас ва тасвир намудани Худоро ?атъиян манъ мекард. Ан?умани калисои насрон? дар ша?ри Элвира дар аввали асри IV ?оидаеро муайян намуд, ки мувофи?и он дар девор?ои ибодатхона?о ягон хел тасвирот буданаш мумкин набуд. Яке аз ро?ибон, нависандагони калисо Евсевий (260—339) истифодаи икона?оро бутпараст? номид. ?ам монофизит?о ва ?ам несториан?о парастиши икона?оро ?атъиян инкор мекарданд. Ин ба?с?о дар ан?умани дуюми Никейи соли 787 дида баромада шуда, тасвири шахсони му?аддас ва ?одиса?ои му?аддасро дар ?амин ан?уман и?озат доданд.
Тезу тунд шудани ба?су мунозира?ои дин? бо мубориза барои давлат?ои калисо? шиддат мегирифт. Мубориза дар байни калисо?ои Искандария, Константинопол ва калисои Рим? хеле тезу тунд буд. Идеяи ташкил додани давлат?о – марказ?ои дин? аз тарафи давлат?ои дуняв? ва хал??ои ало?ида дастгир? карда мешуд.
Сустшавии империяи Рим ба ташкилёбии аввалин чор калисои муста?ил: Константинопол?, Искандарияг?, Антиох? ва Байтулму?аддас? оварда расонд. Дертар аз калисои Антиохияг? калисо?ои православии Кипр ва Гур?истон ?удо шуданд. Гап на дар сари та?симшавии калисо?о буд, инчунин калисо?ои ?удошуда, ?арор?ои ан?уман?ои умумиоламии насрониёнро эътироф намекарданд.
Калонтарин та?симшавии дини насрон? ба маз?аб?о ин ?удошавии калисои насрон? ба калисои католик? ва православ? буд. Ин ?удошав? дар тўли садсола?о пухта мерасид.
Просмотр: 1444
Музыка способна оказывать известное воздействие на этическую сторону души; и раз музыка обладает такими свойствами, то, очевидно, она должна быть включена в число предметов воспитания молодежи.
© 2020 DURAHSHON.TJ. All rights reserved